Konsultacje psychologiczne to pierwsze spotkania z psychoterapeutą. Zwykle obejmują kilka pierwszych wizyt, podczas których wspólnie przyglądamy się wnoszonemu problemowi. Efektem konsultacji może być lecz nie musi podjęcie psychoterapii. Psychoterapeuta w odpowiedzi na zgłaszany problem proponuje najbardziej adekwatną metodę leczenia.
Zapraszam osoby dorosłe, które:
mają trudność w nawiązaniu a później w utrzymaniu stabilnych i satysfakcjonujących relacji partnerskich, zawodowych, rodzinnych
przejawiają objawy zaburzeń odżywiania
skarżą się na dolegliwości o podłożu psychosomatycznym
doświadczają stałego uczucia pustki, prezentują lub zgłaszają obniżony lub chwiejny nastrój, obserwują u siebie występowanie myśli rezygnacyjnych
cierpią na zaburzenia snu
obserwują u siebie objawy lękowe lub nerwicowe, stale utrzymujący się niepokój, doświadczają napadów paniki, zamartwiają się
są nadmiernie nieśmiałe, niepewne, mają tendencję do izolowania się i cierpią z tego powodu
doświadczają braku zadowolenia z życia, mają poczucie życiowego impasu, dominującej pustki wewnętrznej
mają tendencję do reakcji impulsywnych, często reagują wybuchem złości, mają trudność w kontrolowanym wyrażaniu własnych emocji
prezentują cechy nieprawidłowo ukształtowanej osobowości
widzą w swoim funkcjonowaniu cechy zaburzeń adaptacyjnych, mają trudność w zaadoptowaniu się do nowych okoliczności życiowych
doświadczają kryzysu życiowego
Psychoterapia psychodynamiczna jest metodą opartą na relacji psychoterapeutycznej jaka nawiązuje się między pacjentem a psychoterapeutą. Wspólnie, podczas rozmowy, zaglądamy w świat przeżyć, uczuć i myśli pacjenta próbując zauważyć, zrozumieć i nazwać nieświadome mechanizmy, w których pacjent funkcjonuje, a które nie są dla niego korzystne i powodują cierpienie.
Sesje odbywają się zwykle dwa razy lub raz w tygodniu (psychoterapia wspierająca) , w określonych stałych dniach i o stałej godzinie.
Na pierwsze spotkanie zapraszam nastolatka wraz z rodzicami aby wspólnie porozmawiać i zastanowić się nad zgłaszanym problemem. Kolejne 3 wizyty to spotkania nastolatka z psychoterapeutą, podczas których poprzez rozmowę mam możliwość poznać i zrozumieć dotychczasowe funkcjonowanie nastolatka, rozpoznać mechanizmy radzenia sobie z sytuacjami trudnymi, zorientować się na jakiej zmianie zależałoby nastolatkowi i co by miało być jego celem terapeutycznym. Po tych wizytach zapraszam ponownie rodziców na spotkanie, podczas którego uzupełniam informacje dotyczące rozwoju emocjonalnego, społecznego, psychologicznego ich dziecka i jednocześnie przekazuję jak rozumiem zgłaszane trudności w funkcjonowaniu nastolatka. Proponuję wtedy też adekwatne metody leczenia czy wsparcia psychologicznego, niekiedy zalecam konsultacje u innych specjalistów. Proces konsultacyjny może lecz nie musi zakończyć się psychoterapią indywidualną nastolatka.
Zapraszam nastolatków którzy m.in.:
czują, się bezradni i czują że sytuacja, w której aktualnie się znajdują, ich przerasta a dotychczasowe sposoby radzenia sobie jakby przestały działać a nowe się nie pojawiły
często przeżywają uczucie pustki wewnętrznej, smutku, prezentują lub zgłaszają obniżony nastrój, myśli rezygnacyjne, niechęć czy niemożność podejmowania większości codziennych aktywności,
są autoagresywni i robią sobie krzywdę - samookaleczają się
przejawiają objawy nerwicowe, lękowe (np.napady lęku, stale utrzymujący się niepokój), nieustannie się zamartwiają
mają trudność w nawiązywaniu i/lub utrzymywaniu satysfakcjonujących dla siebie relacji rówieśniczych
zgłaszają trudności w zasypianiu, wybudzają się, cierpią na bezsenność
w swoich reakcjach są impulsywni, mają tendencję do zachowań agresywnych, gwałtownych wybuchów emocjonalnych
prezentują objawy zaburzeń odżywiania
są nadmiernie nieśmiali, wycofani, niepewni
cierpią na stałe i przewlekłe objawy somatyczne np. napięciowe bóle głowy czy bóle klatki piersiowej, gdzie zostało wykluczone podłoże somatyczne
Pierwsza konsultacja to spotkanie rodzica z psychoterapeutą (bez obecności dziecka), podczas którego zbieram informacje dotyczące aktualnego funkcjonowania
dziecka, sytuacji rodzinnej, wystepujących objawów, dotychczasowej historii leczenia, a także informacje dotyczące rozwoju fizycznego, emocjonalnego, społecznego dziecka od urodzenia aż do aktualnego momentu.
Podczas kolejnych 3 spotkań poprzez metody dostosowane do wieku i możliwości emocjonalnych dziecka prowadzę obserwację pod kątem zgłaszanego problemu. Spotkania te służą doprecyzowaniu diagnozy problemu. Po tych spotkaniach konsultacyjnych ponownie spotykam się ponownie z rodzicami aby omówić rozumienie zgłaszanych problemów i trudności, zalecić dalsze postępowanie. Etap konsultacyjny może lecz nie musi zakończyć się psychoterapią indywidualną dziecka. Psychoterapeuta może zalecić także inne formy leczenia czy wsparcia psychologicznego np. terapię rodziną, Trening Umiejętności Społecznych, konsultacje u innych specjalistów.
Gdy dziecko zostaje objęte indywidualną psychoterapią rodzice pozostają w stałym kontakcie z psychoterapeutą i uczestniczą w regularnych konsultacjach rodzicielskich.
Zapraszam, gdy zauważasz u swojego dziecka m.in.:
kłopoty w radzeniu sobie z trudnymi emocjami, silne i gwałtowne wybuchy złości
dużą niepewność, nieśmiałość, tendencję do wycofywania się
nadmierne zamartwianie się
kłopoty z zasypianiem, częste wybudzanie się nocne
trudności w dostosowaniu się do panujących reguł i zasad w domu, przedszkolu, w szkole
kłopoty funkcjonowaniu w grupie rówieśniczej
przeżywanie intensywnego lęku w określonych sytuacjach lub stale występującego niepokoju
obniżony nastrój, wycofanie się z dotychczas sprawiających przyjemność aktywności
niezrozumiałą dla Ciebie lub otoczenia nagłą zmianę funkcjonowania dziecka
zapraszam także wtedy, gdy w życiu dziecka pojawiła się sytuacja kryzysowa (m.in. śmierć bliskiej osoby, zmiana miejsca zamieszkania/szkoły, rozstanie rodziców) a dziecko przejawia trudności w zaadoptowaniu się do niej (np. zaczęło gorzej funkcjonować w jakimś obszarze).